Kategoria: Newsweek Psychologia

Dziewczynkom szkodzą generalizacje w rodzaju: „Kobiety są słabe z matematyki” albo „Kobiety kochają romanse”. W szkole ciągle jeszcze słyszą, że mają mniejsze mózgi niż chłopcy i są mniej inteligentne. Trzeba więc bardzo uważać na język. Nawet nieświadome podważanie kompetencji – choćby w postaci żartu – działa osłabiająco

Dziewczynkom nie służy nadmierne zwracanie uwagi na wygląd. Unikajmy spostrzeżeń typu: „Ale źle wyglądasz” albo „Trochę ci się przytyło”. W temacie wyglądu lepiej ugryźć się w język i powstrzymać uwagi, bo dziewczynki są w tej kwestii wyjątkowo wyczulone

W dorastaniu większości chłopaków nadchodzi moment, w którym trafiają do nieznanej chłopięcej grupy. Wtedy robi się plemiennie. Zaczynają się szczenięce zabawy w rywalizację. Testowanie, kto jest odważniejszy. Znika poczucie bezpieczeństwa, a pojawia się lęk o to, czy jest się wystarczająco męskim

Wielu chłopców martwi się przyszłością. Dorastają w poczuciu, że za chwilę dorosłość. Moment transformacji z chłopaka w mężczyznę wzbudza w nich lęk. Czują się wobec niego bezradni. Obawiają się samotności. Myślą: „Nic mi po kolegach, bo, jak przekonuje cały świat, będę zajęty walką o przetrwanie”

Moje wieloletnie doświadczenie jest takie, że proste lalki z papieru, zrobione przez nas samych, stają się jakąś ważną reprezentacją tego, o czym myślimy, czego byśmy chcieli, czego nam brakuje. Taka własnoręcznie wykonana postać staje się trochę nami. Lalką można wyrazić rzeczy, które często w teatrze, tak zwanym teatrze żywego planu, gdzie gra aktor, nie mają prawa się zdarzyć. 

Gabor Mate w filmie „Mądrość traumy” mówi, że dzieci przechodzą traumę nie dlatego, że są zranione, ale dlatego, że zostają same ze zranieniem. Tak było ze mną. W najtrudniejszych momentach zabrakło osoby, z którą mógłbym o tym porozmawiać.

Kobiety muszą mierzyć się z mitem, że są gorszymi matkami, bo nie tak
zaangażowanymi w życie dzieci, jak niepracujące, ale też, że są gorszymi
pracowniczkami, bo matki podobno są często nieobecne i mniej zaangażowane.
A badania pokazują, że rodzice są lojalnymi i zaangażowanymi pracownikami,
bo zależy im na zatrudnieniu

W szpitalu młodych ludzi często traktuje się jak niewolników. Akt sprzeciwu, nawet kiedy
ktoś nas obraża albo na nas krzyczy i chcemy odezwać się w swojej obronie, jest traktowany
jako bezczelność. Zdarza się, że potem za karę nie możemy wykonywać operacji.

Zmiana feministyczna, która zachodzi w dużych ośrodkach, w małych wiejskich środowiskach idzie zdecydowanie wolniej. Metody rewolucyjne i ostentacyjne działania u nas się nie sprawdzają. Przynoszą zupełnie odwrotny skutek. Wywołują niechęć i agresję - mówi Agnieszka Liśkiewicz, członkini nieformalnej grupy Wiedźmy z Kolska.

rafiają do nas, bo czują się zagubieni i samotni. Lepiej im, gdy znajdą się w gronie rodzin z podobnymi dziećmi i problemami. U nas otwarcie i szczerze mogą mówić o wszystkich trudnościach, z jakimi się mierzą. Chcemy, by ich życie było normalne - mówi Maria Buchanowska (Bukhanovskaia), współzałożycielka i prezeska Patchwork - Stowarzyszenia na Rzecz Imigranckich Rodzin Osób z Niepełnosprawnością.

Pandemia spowodowała, że ludzie zaczęli się zamykać, skupiać na sobie, obojętnieć na to,
co dookoła. Niechętnie się angażują. Musimy wyciągać ich z tej próżni i budować nową
wspólnotę
Trzeba wychodzić do ludzi, rozmawiać i pokazywać, co robimy dla dobra mieszkańców i
rozwoju okolicy. Dla sołtysek to jeszcze duży problem. Kobiety nie potrafią się chwalić.
Jesteśmy wychowywane w przeświadczeniu, że opowiadanie o swoich osiągnięciach jest
niestosowne, że powinnyśmy być skromne i za dużo o sobie nie mówić

Rodzice powinni wiedzieć, że ich dziecko po tranzycji to wciąż ta sama osoba, tylko szczęśliwsza, bo może być w pełni sobą. W środku nie ma żadnego przed i po. W związku z tym absolutnie nie ma potrzeby przechodzenia żałoby po stracie dziecka, które rodzice „mieli”.