Moje wieloletnie doświadczenie jest takie, że proste lalki z papieru, zrobione przez nas samych, stają się jakąś ważną reprezentacją tego, o czym myślimy, czego byśmy chcieli, czego nam brakuje. Taka własnoręcznie wykonana postać staje się trochę nami. Lalką można wyrazić rzeczy, które często w teatrze, tak zwanym teatrze żywego planu, gdzie gra aktor, nie mają prawa się zdarzyć.
Gabor Mate w filmie „Mądrość traumy” mówi, że dzieci przechodzą traumę nie dlatego, że są zranione, ale dlatego, że zostają same ze zranieniem. Tak było ze mną. W najtrudniejszych momentach zabrakło osoby, z którą mógłbym o tym porozmawiać.
Kobiety muszą mierzyć się z mitem, że są gorszymi matkami, bo nie tak
zaangażowanymi w życie dzieci, jak niepracujące, ale też, że są gorszymi
pracowniczkami, bo matki podobno są często nieobecne i mniej zaangażowane.
A badania pokazują, że rodzice są lojalnymi i zaangażowanymi pracownikami,
bo zależy im na zatrudnieniu
W szpitalu młodych ludzi często traktuje się jak niewolników. Akt sprzeciwu, nawet kiedy
ktoś nas obraża albo na nas krzyczy i chcemy odezwać się w swojej obronie, jest traktowany
jako bezczelność. Zdarza się, że potem za karę nie możemy wykonywać operacji.
Zmiana feministyczna, która zachodzi w dużych ośrodkach, w małych wiejskich środowiskach idzie zdecydowanie wolniej. Metody rewolucyjne i ostentacyjne działania u nas się nie sprawdzają. Przynoszą zupełnie odwrotny skutek. Wywołują niechęć i agresję - mówi Agnieszka Liśkiewicz, członkini nieformalnej grupy Wiedźmy z Kolska.
rafiają do nas, bo czują się zagubieni i samotni. Lepiej im, gdy znajdą się w gronie rodzin z podobnymi dziećmi i problemami. U nas otwarcie i szczerze mogą mówić o wszystkich trudnościach, z jakimi się mierzą. Chcemy, by ich życie było normalne - mówi Maria Buchanowska (Bukhanovskaia), współzałożycielka i prezeska Patchwork - Stowarzyszenia na Rzecz Imigranckich Rodzin Osób z Niepełnosprawnością.
Pandemia spowodowała, że ludzie zaczęli się zamykać, skupiać na sobie, obojętnieć na to,
co dookoła. Niechętnie się angażują. Musimy wyciągać ich z tej próżni i budować nową
wspólnotę
Trzeba wychodzić do ludzi, rozmawiać i pokazywać, co robimy dla dobra mieszkańców i
rozwoju okolicy. Dla sołtysek to jeszcze duży problem. Kobiety nie potrafią się chwalić.
Jesteśmy wychowywane w przeświadczeniu, że opowiadanie o swoich osiągnięciach jest
niestosowne, że powinnyśmy być skromne i za dużo o sobie nie mówić
Rodzice powinni wiedzieć, że ich dziecko po tranzycji to wciąż ta sama osoba, tylko szczęśliwsza, bo może być w pełni sobą. W środku nie ma żadnego przed i po. W związku z tym absolutnie nie ma potrzeby przechodzenia żałoby po stracie dziecka, które rodzice „mieli”.
Chciałabym, byśmy wszyscy sobie uświadomili, że zachowanie nieskażonej przyrody jest kluczowe dla naszego istnienia. W naszym kraju ostały się resztki dzikiej przyrody. Każdy powinien jej bronić, niezależnie od zawodu, jaki wykonuje, poglądów politycznych i stanu posiadania, ponieważ to jest najcenniejsze, co mamy jako społeczeństwo - mówi Cecylia Malik, Laureatka Programu Wzmocnione
Organizują spotkania świąteczne, warsztaty, seanse filmowe czy wspólne wypady do miasta. Wiejskie wspólnoty kobiet i ich liderki sprawiają, że życie na wsi zmienia się na dobre.
